سپهـر عشق و وفـا جـلـوۀ دگر دارد            میان آن هـمه انـجـم یکی قـمـر دارد

نسیـم شـهـر مدیـنـه نـویـد داده به ما            که باغ سـبـز ولایت گـلـی دگر دارد

بیا به سوی مدینه رویم کز ره شوق            نسیم عشق به هرکوچه‌اش گذر دارد

خبردهید به زهرا که امشب از جنّت            بیا مدیـنـه حـسـینت کنون پـسر دارد

رسیـد سید سـجـاد و بـهـر خدمت او            لـباس بـنـدگـیـش را فـلـک ببـر دارد

خـدا به او لقب زین العـابدین بخـشید            ز سجده‌های طویلی که در سحر دارد

به خاک پاک مدینه به جای جشن عزاست            شب ولادت او شیـعـه چـشم تر دارد

بـیـا و دامـن او را به الـتـجـا گـیـریم            که حق همیشه و هرجا بر او نظر دارد

کجا رود ز در او به درگـهـی دیگـر            هرآن که شمّه‌ای از جود او خبر دارد

به جان فاطمه او را دهم قسم که دعا            به این قسم به خود او قـسم اثر دارد

به هرکه می‌نگـرم درشب ولادت او            هوای روضۀ پـاک ورا به سر دارد

بگو به خلق «وفایی» محب او از مهر            به بحر سینۀ خود بهـترین گهر دارد